“Norbere bizitzaren jabe. Heriotza duina: eutanasia, zainketa aringarriak, aurretiazko borondateak...

Gizakia sortu zenetik, borondatezko heriotza errealitate bat da. Hasieran delitugile modura, gero bekatari bezala eta gaur egun eroen modura, gizarteak ia beti gaizki tratatu izan ditu euren bizitza propioaren erabilera askatasunez egitea hautatu duten pertsonak, heriotzaren tabuaren eta suizidioaren tabu bikoitzaren atzean izkutatuz.

XX. mendean, bi elementu datoz lagundutako heriotzaren eskaria garatzeko bidean dagoen giza eskubide modura bultzatzera: medikuntzaren garapen teknologikoa eta gaixoaren autonomiaren, alegia askatasunaren agerraldia, zaindu beharreko balio modura.

Zergatik bizitzaren sakraltasunean sinesten dutenentzat Estatuko Buletin Ofizialean eutanasia araututa dago eta medikuarekin lagundutako suizidioa arriskutsua da gizarte mailan?  Dibortzioari, abortuari edo berdintasunezko ezkontzari dagozkien arrazoi berdinengatik, hau da, beste aldera begiratzen jarraitzera behartzen gaituen bakar bat ere ez, bitartean milaka pertsona borondatez hiltzen ari direnean, horietako asko modu bortitzean eta gehiengo zabala bakardadean.

Beste herrialde batzuetako esperientzia eredugarria da. Eutanasia eskubide bat da XXI. mendean jadanik atzeratzea ezinezkoa dena.